Tangina, Sinabi Nang Bawal Magmura

 Ano ba ang problema sa pagmumura? Bakit ba naiilang ang ibang tao kapag nakakarinig ng mga nagmumura? Mga napapangiwi, mga nakakaramdam ng kaasiwaan: ano ba ang mayroon sa kanila kaya ganito ang kanilang nagiging reaksyon sa pagmumura?


 Mga tanong ito na umaandar sa isipan ng isang batang lumaki sa kalsada. Maaaring tanong din ito ng isang batang lumaki sa lugar ng iskwater. Marahil siguro'y parte na ng buhay nila ang nagsisilutungang pagmumura ng sangkatauhang nakapaligid sa kanila: nanay, tatay, ate, kuya, nakababatang kapatid, mga kalaro, mga tambay sa kalsada, mga taong hindi nila kilala pero madalas nilang makita, at kung sinu-sino pa na nakikita nila sa bawat lugar na pinupuntahan nila.

  
 *Sa isang silid-aralan sa isang pampublikong paaralan sa kung saan mang depressed area 

(Maingay ang mga estudyante nang biglang pumasok ang kanilang guro.) 

Guro: Mga bata, nagawa niyo na ba ang homework niyo?  Ang hindi nakagawa ng homework hindi sasama sa fieldtrip. 

(Biglang may isang estudyanteng napamura.) 

Kaloy: PUTANGINA! Nasaan na iyong homework ko? Sino iyong huling humiram? 

(Tumahimik ang lahat, tapos biglang umingay ulit.) 

Guro: Hoy bata ka, diba sinabi ko noon pa na bawal magmura... 

Buong klase: …kasi masama ang magmura (pagkatapos ay nagtawanan ang mga bata.) 

Guro: E alam niyo naman pala iyon e, bakit nag mura ka pa ha? 

Kaloy: Kasi po, nandito lang po talaga iyon kanina. May humiram lang po kanina para mangopya tapos hindi na bumalik sa akin. 

Guro: Kanino mo ba huling pinahiram? 

Kaloy: Sa pagkakaalala ko po, kay Netoy ata. 

(Biglang sumagot si Netoy.) 

Netoy: Hoy PAKYU ka, wala sakin iyon ha. Binalik ko kaagad pagkatapos kong kopyahin, mali-mali pa nga iyong ibang sagot mo e. 

Kaloy: PAKYU ka rin ULOL! E  bakit wala iyon dito? Kung sinauli mo dapat andito lang iyon. Sino ba talaga kumuha noon? 

Netoy: Aba, ewan ko. Malamang si Kokoy nanaman kumuha noon. Siya lang madalas nangongopya na parang ninja e, hindi nagpapahalatang siya ang nangunguha ng mga homework para mangopya. 

Guro: Mga bata, kung hindi niyo iyon ilalabas, hindi makakasama lahat ng nangopya sa homework ni  Kaloy. Alam ko naman na halos lahat ng homework niyo ay kay Kaloy nanggaling. 

(Namutiktik ng mura sa loob ng silid-aralan, lahat minumura na si Kokoy.) 

(Wala pala si Kokoy sa loob ng silid-aralan, walang nakakaalam kung saan siya nagpunta.) 

(Napamura ng malakas ang isa sa mga bata.) 

Estudyante1: PUTANGINANG yan, wala naman pala dito si Kokoy e. Absent ata, PUTA naman o. 

(Nagsisilutungan nanaman ang mga murang nanggagaling sa mga bibig ng mga bata ang nangingibabaw sa silid-aralan.) 

(PUTANGINA, TANGINA, GAGO, ULOL, PUTA , at kung anu-ano pang mura ang lumalabas sa mga bibig ng mga paslit na hindi na malaman kung kanino hahanapin ang homework para lang makasama ang lahat ng nangopya sa fieldtrip nila.) 

Guro: PUTANGINA ninyong lahat, magsitahimik na kayo. Para walang gulo, pakopyahin niyo nalang itong si Kaloy ng homework niyo. Mga PUNYETANG bata 'to. (sabay labas ng guro sa silid-aralan) 

(Nagtawanan lang ang mga bata, pinakopya nalang nila si Kaloy. Matutuloy na ang kanilang fieldtrip. Wala silang pakialam kung ano na ang nangyari sa kanilang guro, ang mahalaga lang ay may homework na ulit si Kaloy.) 

 Kung ang kuwentong ito'y nagsimula sa ibang lugar na malayo ang estado sa pagiging depressed, hindi sa ganitong paraan magtatapos ang kuwento. Siguro'y mapapagalitan si Kaloy sa umpisa pa lamang dahil sa pagmumura nito. Hindi natin masisigurong ganito nga ang mangyayari ngunit mataas ang posibilidad na ganoon nga ang kahahantungan ng kuwento. 

Hindi na sana dumami ang beses ng pagmumura ng mga bata. Hindi na sana nagkagulo na tulad ng nangyari sa kuwento. At, hindi na rin sana nagmura ang guro sa harap ng kaniyang mga estudyante.